سخن از مردی است که می‌گفت: «از من بپرسید پیش از آنکه مرا از دست بدهید که به راه‌های آسمان‌ها آشناترم تا راه‌های زمین». مردی که خود نیز در آسمان‌ها نام‌آشناتر است تا در زمین. زمان که دشمن نام‌ها است، نسبت به او روشی دیگر در پیش گرفته است. هر برگی که از کتاب تاریخ ورق می‌خورد نام او  درخشان‌تر و دلنوازتر در صفحه جدید نقش می‌بندد و انسان، خسته از نامردمی‌ها و نامرادی‌ها بیشتر به او احساس نیاز می‌کند. بین او و کتاب خدا چه شباهتی است که مانند آن با گذر زمان نه تنها کهنه‌ نمی‌شود که تازه‌تر می‌شود. چونان خورشید که هرچه بخواهی بیشتر از رسیدن شعاع‌هایش به چشم مانع شوی، خیره‌کننده‌تر جلوه می‌کند. فردا از آن او ست؛

علی،

 صدای عدالت انسانی.

ادامه مطلب را در زلال آسمانی ملاحظه فرمایید