بسم الله الرحمن الرحیم

آیه         مَن جَاء بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ عَشْرُ أَمْثَالِهَا وَمَن جَاء بِالسَّیِّئَةِ فَلاَ یُجْزَیٰ إِلاَّ مِثْلَهَا وَهُمْ لاَ یُظْلَمُونَ (انعام/ 161)

ترجمه   هر کس کار نیکی بیاورد ده برابر آن [پاداش] خواهد داشت و هر کس کار بدی بیاورد جز مانند آن جزا نیابد و بر آنان ستم نرود.

یکی از مظاهر رحمت گسترده خداوند نسبت به بندگانش آن است که در برابر کارهای نیک آن‌ها چندین برابر پاداش می‌دهد؛ اما در برابر کارهای بد شان فقط به اندازه گناه شان مجازات می‌کند. این مطلب از آیات دیگر قرآن نیز استفاده می‌شود.

نکته     با توجه به آیه 261 سوره بقره و آیات دیگر، شاید بتوان گفت که پاداش ده برابر، کمترین پاداشی است که خداوند در برابر کارهای نیکو به بندگانش عطا می‌فرماید و سزای همسان در برابر لغزش‌ها بیشترین مجازاتی است که خداوند بندگان خطاکارش را به آن مجازات خواهد کرد. هرچه صفای باطن بنده بیشتر باشد، ثواب بیشتری خواهد برد.

حدیث1            امام زین العابدین علیه السلام فرمود: وای بر کسی که یک‌هایش بر ده‌هایش برتری یابد. (یعنی با وجود ده برابر پاداش برای کار خوب، باز هم بدی‌هایش بر خوبی‌هایش غلبه کند).

حدیث2           امام صادق علیه السلام با اشاره به آیه 261 سوره بقره فرمود: «اگر مؤمن نیکوکاری پیشه کند، خداوند هر کار نیکش را هفتصد برابر خواهد کرد».