بسم الله الرحمن الرحیم

سخنان کینه‌توزانه پاپ بندیکت شانزدهم از زوایای گوناگون قابل توجه است:
1. سخنان پاپ ادامه سنت دیرینه‌ای است که در دستگاه پاپی در طول تاریخ در برابر اسلام و شخص پیامبر خدا رایج بوده است. در واقع این موضع‌گیری ادامه صدها سال جسارت غرب به پیامبر خدا (ص) است.
2. واتیکان و طرفداران پاپ می‌کوشند به توجیه‌های نادرست خطای پاپ دست یازند.
3. خطای پاپ در درک او از آموزه‌های اسلام بسیار روشن است و علی‌رغم اینکه او به عنوان کسی که در باب ادیان دیگر تخصص دارد، معروف است اما در سخنان خود تحت تأثیر احساس نفرت خود از اسلام اشتباهات روشنی را مرتکب شده است. به گونه‌ای که حتی یک دانشمند بزرگ مسیحی نیز اشتباهات فاحش سخنان جنجالی پاپ را افشا کرده است. آنانکه ریگی به کفش خود ندارند، حتی از خود مسیحیان، از سخنان پاپ ناراحت هستند.
4. خبر کتمان شده و تکمیلی افشا کننده زمینه اصلی سخنان توهین‏آمیز پاپ آن است که آن روز که پاپ از اسلام، پیامبر خدا و جهاد از سر کینه‌توزی سخن گفته بود، احساسات خود در باره اسرائیل را نیز به زبان آورده بود. این خبر نشان می‌دهد که پاپ از چه چیزی آزرده است. او از مقاومت حزب خدائی در لبنان آزرده‌خاطر شده است. بر خلاف ادعای او، همین سخنان او نیز در پشت ادعای منطق، برای ارضای احساس خشم وی از پیروزی حزب الله و در دفاع از دژخیمان بنی اسرائیل صورت گرفته است. در حقیقت بخش کتمان شده سخنان پاپ در رسانه‌ها؛ یعنی دفاع او از اسرائیل کلید درک سخنان او در باره پیامبر خدا و حکم الهی جهاد است. او احساس می‌کند که رمز شکست دوستان اسرائیلی وی در حکم الهی جهاد است، پس باید در بالاترین موضع بر آن بتازد. غافل از آنکه: «یریدون لیطفئوا نور الله بأفواههم و الله یتمّ نوره و لو کره الکافرون».

بسم الله الرحمن الرحیم

متآسفانه نوشتن در این وبلاگ را با سخن از یک رویداد نامطلوب و آزاردهنده شروع می‏کنم. رویدادی که هر روز وجود دارد و تکرار می‏شود و برخی از اوقات فقط پررنگ‏تر می‏شود.
بار دیگر هویت و شرافت بیش از یک میلیارد مسلمان با اهانت بالاترین مقام بزرگ‏ترین فرقه مسیحی به پیامبر رحمت مورد چالش قرار گرفته است. دیر زمانی نیست که از رویداد کاریکاتورهای دانمارکی می‏گذرد. مسلمانان در سطح دولتی و مدنی اعتراض و احساس منفی خود از سخنان جوزف راتزینگر آلمانی را اعلام کرده اند. احساس من در این مواقع احساس مظلومیت است. احساس کسی که با وی به استهزاء و تحقیر سخن گفته می‌شود تنها به این دلیل که گوینده زور و ثروت دارد و گویا منطق چیزی جز حاصل شمشیر و تزویر نیست.
علی‌رغم ادعاها، دیر زمانی است که کلیسا با ما سر جنگ دارد. آیا جنگ صلیبی بوش، کاریکاتورهای دانمارکی و ادعاهای پاپ بندیکت شانزدهم همگی علائمی از یک واقعیت جاری نیست که مورد کتمان قرار می‌گیرد. مطبوعات سخنان پاپ را در کنار نظرات اعلامی دیگرش شگفت‌انگیز دانسته اند ولی به نظر من این سخنان شگفت انگیز نیست بلکه آن اعلام موضع‌ها و سخنان، ریاکارانه و فریبکارانه است. پاپ می‌خواهد چراغ برافروخته الهی را با دهان خاموش کند و خشونت را به پیامبر رحمت نسبت می‌دهد و خود و فرقه خود را اهل منطق قلمداد می‌کند. اما مقام راتزینگر پیش از تکیه زدن بر جایگاه پاپی؛ یعنی ریاست بخش دکترین ایمان یا همان دادگاه تفتیش عقاید مرا به یاد تاریخ سیاه این دادگاه می‌اندازد که نه تنها لکه ننگ پاک نشدنی بر دامان مسیحیت تحریف شده و داغ دل‌آزاری برای عیسای پاک است بلکه به عنوان چماقی علیه دین رهایی‌بخش و راستین الهی نیز هماره مورد سوء استفاده بوده است. راتزینگر با این سخنان تنها نقاب از چهره خود افکنده است و اعلام کرده است که برای واتیکان چیزی جز تاکتیک‌ها تغییر نکرده است و حقیقتا بخش دکترین ایمان همان دادگاه تفتیش عقاید است که در قرن بیست و یکم جریان دارد.